Op de plaats van het waterhol wordt de dekking, die normaliter al minimaal was om met een minimale massa te kunnen produceren, gereduceerd tot onder de toelaatbare grens. Vooral waar in de 60- en 70-er jaren de balkons en galerijen in het werk werden gestort, is met de dekking van het wapeningsstaal in het gebied van het waterhol zeer onzorgvuldig te werk gegaan. Gevolg is een voortijdige corrosie van het wapeningsstaal, waarbij de uitzetting van het volume van het staal maakt dat delen van de betonconstructie worden afgedrukt.

De carbonatatie van het beton, dwz het reageren van koolzuur uit de lucht met het alkalisch milieu, doet het beschermend alkalisch milieu in het beton verdwijnen. Deze carbonatatie is juist extra snel op die plaatsen waar wisselende vochtbelastingen zijn: nat-droog etc. Dit is specifiek het geval ter plaatse van het waterhol. En juist daar is de beton dekking minimaal.

Kortom: het waterhol vormt een zwak punt in de constructie en zal niet zelden als eerste punt aanleiding geven tot schade.